Czym jest udar mózgu?
Według definicji jest to miejscowe i nagłe zaburzenie krążenia krwi w mózgu. Występują dwa rodzaje udaru. Pierwszym jest udar niedokrwienny, nazywany również zawałem mózgu. Powstaje w momencie, kiedy krew nie jest doprowadzana do mózgu, zazwyczaj przez zatkanie wnętrza naczynia skrzepem. Drugi to udar krwotoczny mózgu lub częściej stosowana nazwa – wylew krwi do mózgu. Jego przyczyną jest wypełnienie przestrzeni między mózgiem a czaszką krwią wylewającą się z uszkodzonych naczyń krwionośnych lub bezpośredni wylew krwi do mózgu.
Jakie są przyczyny udaru?
Według przeprowadzonych badań częściej udaru doznają kobiety i osoby starsze. Nie znaczy to jednak, że u mężczyzn i osób młodych, a nawet dzieci, problem nigdy się nie pojawi. Do najczęstszych czynników należą choroby serca oraz nadciśnienie tętnicze. Częściej udaru dostają osoby, które chorują na cukrzycę i miażdżycę, mają otyłość lub dużą nadwagę, a także zaburzenia gospodarki lipidowej. Czynnikami, które podnoszą ryzyko pojawienia się udaru to także nadmierne stosowanie używek, takich jak papierosy i alkohol.
Objawy udaru mózgu
Typowe objawy dla udaru mózgu są bardzo łatwe do rozpoznania. Należą do nich przede wszystkim asymetria twarzy, a więc obniżenie się kącika ust po jednej stronie. Jeśli nie ma się pewności, można poprosić osobę, u której podejrzewany udar, by powtórzyła po nas jakieś zdanie lub się uśmiechnęła. Jeśli jej wypowiedź będzie niewyraźna, bełkotliwa lub osoba w ogóle nie będzie w stanie się wypowiedzieć, należy niezwłocznie udać się do szpitala.
Uśmiech u takiej osoby rysować się będzie tylko po jednej stronie twarzy. Innym objawem jest paraliż jednej strony ciała. Osoba z udarem ma problem by w tym samym czasie podnieść obie ręce nad głowę.
Jak diagnozowany jest udar mózgu?
Osoba z podejrzeniem udaru powinna znaleźć się na oddziale neurologicznym, gdzie lekarz wykona tomografię głowy, wyjaśnia specjalista z https://www.allecco.pl/. Pozwoli to sprawdzić na jakim obszarze mózgu doszło do zmian i wysunąć trafną diagnozę.
Inną metodą, którą stosuje się, kiedy wykonanie pierwszej jest z różnych przyczyn niemożliwe, to pobranie płynu mózgowo-rdzeniowego, czyli tzw. punkcja lędźwiowa.