Psychosomatyka a zespół jelita drażliwego
Nadal nie została odkryta przyczyna pojawiania się zespołu jelita drażliwego. Badacze i lekarze ciągle robią nowe badania – wskazuje się zarówno uwarunkowana genetyczne, jak i siedzący tryb życia, nieodpowiednią dietę, przebyte infekcje układu pokarmowego. Jedno jest pewne – objawy pojawiają się po raz pierwszy albo nasilają się w okresie zwiększonego stresu.
Chorzy sami obserwują związek między ich stanem psychicznym a problemami z wypróżnianiem się i nasileniem się objawów bólowych w podbrzuszu. W okresie obniżonego nastroju łatwo jest im jeszcze bardziej przejmować się pojawiającymi się problemami. Bardzo często jest to samonapędzające się koło – stres powoduje remisję choroby, a pacjent zaczyna się tym coraz bardziej martwić, więc objawy są silniejsze.
Psychoterapia jako wsparcie leczenia zespołu jelita drażliwego
Bardzo często psychoterapia jest ważnym, jeśli nie najważniejszym, sposobem leczenia czy łagodzenia objawów zespołu jelita drażliwego. Pacjent, u którego w parze ze stresem idzie powrót choroby, w czasie psychoterapii może dotrzeć do przyczyn złego stanu emocjonalnego i nauczyć się z nim walczyć. Pomaga w tym między innymi przeprowadzana na wizytach i w domu relaksacja, czyli zajęcia i ćwiczenia pomagające zminimalizować stres czy dyskomfort.
Co ważne, spotkania z terapeutą mogą mieć także charakter wsparciowy lub edukacyjny. To także bardzo istotne w trakcie leczenia zespołu jelita drażliwego. Po pierwsze pacjent w czasie wizyt u terapeuty, może dowiedzieć się więcej o samym schorzeniu, sposobach funkcjonowania i pod jego kierunkiem przeprowadzić samoobserwację, niezwykle ważną, by zminimalizować przykre objawy. Ponadto pacjent może wygadać się, otrzymać wsparcie i zrozumienie, a także swobodnie poruszać tematy, które są uznawane w społeczeństwie za wstydliwe. Wsparcie jest bardzo istotne, ponieważ kiepski stan pacjenta może z biegiem czasu przerodzić się w depresję.
Zespół jelita drażliwego bezpośrednią przyczyną depresji
Depresja egzogenna, czyli taka, która może pojawić się pod wpływem czynników zewnętrznych, czasami towarzyszy osobom zmagającym się z zespołem jelita drażliwego. Zaczyna się w zasadzie niewinnie – problemy z wypróżnianiem, zwłaszcza gwałtowne biegunki, sprawiają, że chory obawia się wychodzić na miasto. Wie, że nie może jeść niektórych rzeczy, wiec unika także spotkań ze znajomymi, zjazdów rodzinnych i tym podobnych. Rezygnuje z podróży, sportu, swojego wcześniejszego hobby, czasami nawet z pracy.
Zamknięcie w domu i izolacja społeczna tylko pogłębiają zły stan emocjonalny chorego, co w końcu prowadzić do depresji. Przyjmuje się, że choruje na nią około 31% chorych na zespół jelita drażliwego. W tym wypadku psychoterapia jest koniecznością, ale warto o niej pomyśleć wcześniej, niejako prewencyjnie, kiedy tylko objawy się nasilają lub stają się nie do zniesienia dla pacjenta.
Więcej na temat rozwiązywania problemów z jelitami znajdą Państwo na stronie http://www.intesta.pl/.