Jakie są najczęstsze choroby laryngologiczne?

Choroba laryngologiczna związana ze słuchem u mężczyzny w wieku starszymChoroba laryngologiczna związana ze słuchem u mężczyzny w wieku starszym.
Boli nas ucho, męczy przewlekły katar, a może nasila się stan zapalny zatok? Z tymi objawami musimy jak najszybciej udać się do otolaryngologa, który zajmuje się leczeniem schorzeń laryngologicznych.

Poniżej prezentujemy wybrane schorzenia. Zobacz także inne najczęściej występujące choroby laryngologiczne opisane przez lekarzy z renomowanej warszawskiej klinki laryngologicznej Mille Medica.

Angina

Jedną z najczęstszych chorób laryngologicznych jest angina, nazywana też ostrym zapaleniem migdałków podniebiennych i błony śluzowej gardła. Zaczyna się jak zwykła infekcja – bólem gardła, łamaniem w kościach, podwyższoną temperaturą. W miarę rozwoju choroby objawy się nasilają. Pojawia się silny ból utrudniający przełykanie i mówienie. Utrzymuje się wysoka temperatura i ogólne osłabienie. Nawet dotarcie do pobliskiej przychodni staje się dla chorego ogromnym wysiłkiem.

Najczęstszą przyczyną anginy są bakterie z grupy paciorkowców. Leczenie polega na podawaniu antybiotyków i ogólnym leczeniu objawowym. Trwa ono około dwóch tygodni.

Zapalenie zatok

Równie często lekarze rodzinni, interniści i laryngolodzy mają do czynienia z zapaleniem zatok. Główne objawy tej choroby to:

  • gorączka,
  • ból głowy,
  • uczucie zatkania nosa,
  • ogólne osłabienie.

Sposób leczenia i czas trwania choroby uzależniony jest od czynnika wywołującego stan zapalny. Najczęściej są to wirusy i bakterie, rzadziej zakażenia grzybiczne. Uwarunkowania anatomiczne (jak np. skrzywiona przegroda nosowa) również sprzyjają temu zachorowaniu.

Oprócz leczenia farmakologicznego zaleconego przez lekarza, pomocne będą tu inhalacje. Wystarczy do tego ciepła woda z dodatkiem soli kuchennej (na litr wody ok. 7 łyżek soli) i ręcznik. Aby wzmocnić efekt, można do wody kilka kropli olejku mentolowego (lub po prostu miętę).

Katar

Katar, czyli inaczej nieżyt nosa, jest najczęstszym zapaleniem górnych dróg oddechowych.

Może mieć charakter alergiczny, sezonowy i nasilać się np. w okresie pylenia roślin. Pomocne będą tu leki przeciwhistaminowe.

Niealergiczny, przewlekły nieżyt nosa ma podobne objawy co katar alergiczny. Jest to przede wszystkim utrzymująca się śluzowa lub śluzowo-ropna wydzielina z nosa. Przyczyną jej jest jednak nie alergia, lecz ostre, powtarzające się zakażenia bakteryjne lub wirusowe nosa lub zatok przynosowych. Dolegliwość ta utrzymuje się u pacjenta bardzo długo – ponad 12 tygodni. Nieleczona może prowadzić do licznych powikłań.

Krwawienia z nosa

Krwawienia z nosa są dość uciążliwą dolegliwością, choć na szczęście rzadko stanowią zagrożenia dla życia. Często występują wtedy, gdy jesteśmy przemęczeni lub osłabieni – np. po przebytej chorobie. Niekiedy mogą być wywołane skrzywioną przegrodą nosową. Wtedy najlepszym rozwiązaniem będzie poddanie się operacji nosa.

Zapalenie ucha zewnętrznego

Zapalenie ucha zewnętrznego jest schorzeniem, które dotyczy zwykle błony bębenkowej, małżowiny usznej i kanału słuchowego. Główne objawy to:

  • ból, który się nasila podczas poruszania żuchwą
  • zaczerwienienie i obrzęk wokół przewodu słuchowego
  • pojawienie się wydzieliny z ucha, która może się zmienić w ropny wyciek,
  • upośledzenie słuchu.

Schorzenie to może mieć charakter bakteryjny, grzybiczy, wirusowy lub odczynowy. Od tego też zależy sposób leczenia.

Szumy uszne

Dość częstą przypadłością, zwłaszcza w przypadku osób starszych, są tzw. szumy uszne. Mogą się one różnić natężeniem, częstotliwością występowania, czasem trwania. Zawsze jednak są dość uciążliwe i mogą utrudniać codzienne funkcjonowanie. Dokładną przyczynę ich występowania może zdiagnozować jedynie lekarz laryngolog. Będzie to mógł zrobić dopiero po przeanalizowaniu wielu badań laboratoryjnych, a także zbadaniu błędnika. Dopiero po tym będzie mógł zlecić odpowiednie leczenie.

Niedosłuch związany z wiekiem

Z wiekiem coraz więcej osób skarży się na problemy ze słuchem. Najpierw chory przestaje słyszeć wysokie dźwięki. Później problem się pogłębia, choć pacjent nie jest tego świadom. Często to jego najbliżsi zwracają uwagę, że muszą mówić do niego głośniej.

Do zdiagnozowania niedosłuchu konieczne będzie wykonanie audiometrii.