Kapłani przewodniczący obrzędom wkładają przeróżne szaty, z których nazwaniem problem miewają nawet nawet wierni A każda z nich ma swoje jasno określone przeznaczenie. Jakie więc są elementy stroju kapłana?
Alba
To biała, sięgająca kostek tunika. W czasach starożytnych nosili ją zarówno mężczyźni, jak i kobiety. Tradycyjnie wytwarzana była z lnu lub innych białych materiałów. Stanowi symbol czystości duszy kapłana, który w czasie wkładania jej odmawia modlitwę, prosząc Boga o wybielenie jego duszy. Równie istotna jest symbolika alby – to w niej Herod wystawił na pośmiewisko Jezusa Chrystusa.
Komża
Komża stanowi odmianę alby, lecz jest krótsza i ma szerokie rękawy. Różnica polega na tym, iż komży nie można wkładać pod dalmatykę lub ornat albo gdy pod dalmatykę lub ornat nakłada się wyłącznie stułę.
Ornat
Ornat to rodzaj płaszcza bez rękawów, z jednym tylko otworem – na głowę. Bogato zdobiony pięknymi haftami: na plecach znajduje się znak krzyża, jako świętej ofiary Chrystusa i ciężaru kapłańskiej posługi. Obecnie ornatu używa się przy wykonywaniu wszystkich czynności kapłańskich.
Dalmatyka
To element stroju własnego i symbol urzędu diakona. Jest to niedługa, szeroka szata koloru białego, z czerwonymi, pionowymi pasami biegnącymi od ramion aż do dolnej krawędzi, zarówno z przodu, jak i z tyłu. Jej rękawy są szerokie i krótkie. Dalmatykę wkłada się na albę i stułę. Dla ułatwienia posiada ona rozcięcia po bokach.
Stuła
To długa, szeroka wstęga, którą kapłan zakłada na ramiona, jej końce natomiast zwisają luźno z przodu ciała. Nieco inaczej nosi stułę diakon: kładzie ją na lewym ramieniu, a następnie przeprowadza ukośnie pod prawe ramię i spina. Stuła wykonana jest z tego samego materiału co ornat. To oznaka urzędu i godności kapłana.
Stuła
Cingulum
Inaczej pasek – stanowi sznur z frędzlami na obydwu końcach. Kapłan przepasuje nim zbyt długą lub szeroką albę, aby dobrze układała się w czasie odprawiania liturgii. Pasek jest także niezwykle istotnym symbolem wstrzemięźliwości kapłana, znakiem jego służby.
Humerał
Humerał, podobnie jak reszta szat liturgicznych, wywodzi się z czasów starożytnych – miał on wówczas postać chusty noszonej na ramionach przez wysoko urodzonych ludzi. Obecnie jest to niewielka chustka, która ma strzec kapłana przed złymi myślami oraz słowami. Wytwarzana jest z lnu lub innej tkaniny szlachetnej i nie jest obowiązkowym elementem stroju kapłana. Zakłada się go pod albę, jeśli ta niedostatecznie okrywa zwykły strój wokół szyi.
Nieszpornik – kapa
Nieszpornik jest wprawdzie szatą liturgiczną, ale nie ma określonej symboliki. To długi, obszerny płaszcz lub peleryna, zapinana pod szyją. Dawniej kapa była strojem królów i książąt, i dopiero na przełomie VIII i IX wieku stała się elementem stroju kapłana. Używana jest do sprawowania liturgii (poza mszą świętą).
Szeroki wybór szat oferuje sklep liturgiczny klerus.pl
Podsumowując, strój kapłana składa się z wielu elementów, których znaczenie i symbolika są ściśle określone. Kolejność zakładania tych szat także jest istotna, podobnie jak odmawiane w tym czasie modlitwy.